Wanneer in relatietherapie gaan?
Mensen schrikken vaak wanneer het woord ‘relatietherapie’ valt.
- ‘Is het zó erg met ons gesteld?’
- ‘Maak je onze problemen niet groter dan ze eigenlijk zijn?’
- ‘We lossen onze problemen wel zelf op…we gaan er toch geen vreemde bij betrekken, zeker ?!’
- ‘Zijn we dan plots een koppel dat op sterven na dood is? Koppeltherapie is voor oude mensen, toch?’
- ‘Ik ben bang dat mijn partner, of de therapeut in kwestie, slapende honden gaat wakker maken’…
Dit zijn enkele uitspraken en overtuigingen die mensen hebben wat relatietherapie betreft. Vaak leeft er nog een vooroordeel.
Onderzoek (Gottman, John. 1994. Why Marriages Succeed or Fail…and How You Can Make Yours Last. New York: Simon and Schuster) wees uit dat 70 procent van de conflicten in relaties onoplosbaar zijn aangezien ze te wijten zijn aan blijvende verschillen in persoonlijkheid en behoeftes. De meeste conflicten worden dus nooit opgelost, ook niet in goede relaties. Ze blijven steeds terugkerende problemen, waar paren mee omgaan door blijvende dialoog daarover of waar ze volkomen in vastlopen. Maar kunnen we met dit besef als partner wel leven? Slagen we er in om te aanvaarden dat de uitdaging in een relatie in bestaat om, keer op keer, dag na dag, proberen de verbinding met onze partner terug te vinden, aan te gaan en deze te onderhouden.
Volgens Esther Perel zoeken we enerzijds veiligheid, een stevige basis en het comfort van liefde, maar anderzijds moet een partner ons ook kunnen opwinden, de passie in ons losmaken, ons naar een hoger niveau kunnen optillen. Dit is wat we zoeken in een relatie, en het moet allemaal van één en dezelfde persoon komen…daar waar we in vroegere tijden een heel dorp hadden om ons tegemoet te komen in onze behoeften. (Perel, Esther. 2007. Mating in captivity: sex, lies and domestic bliss. New York: HarperCollins)
Waarom gaan partners in relatietherapie?
- Jullie hebben het gevoel dat de relatie in een crisis zit.
- Er was/is ontrouw waardoor het vertrouwen geschaad werd. Maar vertrouwen kan ook om andere redenen geschaad zijn.
- De seksualiteit loopt stroef.
- Je hebt het gevoel niet met twee maar met meerdere personen in deze relatie, dit huwelijk, te zitten en dit geeft jou een machteloos gevoel. De derde partij kan een minnaar/minnares zijn, maar evengoed jouw (schoon)familie, of een alles overheersende carrière, waardoor jullie onvrij zijn om voor elkaar te kiezen en in elkaar te investeren.
- Jouw eigen geschiedenis (of deze van jouw partner) zit in de weg, komt te sterk op de voorgrond te zitten in deze relatie.
- Een gemeenschappelijke verlieservaring (sterfte, ontslag, langdurige ziekte) legt een zware last op de relatie.
Hoe gaan we aan de slag?
We starten met een intakegesprek waarbij beide partners aanwezig zijn. Hierbij proberen we duidelijk te krijgen wat jullie hulpvraag is. Daarna volgt er met elk van de partners een individueel gesprek, om na te gaan wat ieders persoonlijke motivatie is om in relatietherapie te gaan. Voorafgaande aan dit gesprek krijgen beide partners een vragenlijst/intakeformulier mee.
Daarna volgt er opnieuw een gemeenschappelijk gesprek, waarbij ik de thema’s die op de voorgrond komen, in kaart probeer te brengen. We bespreken dan ook mogelijke afspraken in functie van het opstarten van de therapie.
Wanneer koppels in een relatiecrisis terechtkomen, treden er vaak in eerste instantie heftige emoties op de voorgrond: woede, kwaadheid, gekwetstheid, angst, verdriet,… Jullie zijn vastgelopen in de steeds weerkerende ruzies en zitten in de loopgraven tegenover elkaar.
In de therapie gaan we op zoek naar het resterende vertrouwen dat zich onder deze heftige emoties situeert. Is er nog voldoende vertrouwen om de behoeften, de investering en de belangen van de ander te zien of te erkennen? Door dit resterende vertrouwen te exploren, komen we bij een belangrijke vraag uit die bij aanvang van de therapie dient uitgezuiverd te worden: is er nog voldoende basis om aan de relatie te werken?
Vanuit mijn meerzijdige partijdigheid (waarbij ik jullie beiden ga bevragen en erkenning geven voor de investeringen en gekwetstheid die jullie doorheen deze relatie hebben opgebouwd) ga ik jullie begeleiden in het terug naar elkaar leren luisteren…opdat er een dialoog tussen jullie tot ontwikkeling kan komen. Deze dialoog is nodig om de conflicten die er sowieso ontstaan in de relatie te managen.
Daarnaast is het belangrijk om perspectief te hebben of te ontwikkelen in de relatie. Een gezamenlijk project…
Dit kunnen kinderen zijn, maar dat hoeft niet. Elkaar vinden in reizen, in hobby’s, in ambities, in huiselijke geborgenheid of in verwachtingen naar elkaar of de manier waarop jullie vorm geven aan het (gezamenlijke) leven.
